Bero latentea biltegiratzearen abantailak eta erronkak
Aurreko teknologia guztiek biltegiratzen/berreskuratzen dute energia biltegiratze-materialaren tenperatura handitzean/gutxitzean (bero sentikorraren bidezko biltegiratzea), eta, beraz, trinkotasun eza dute (bolumen-unitateko biltegiratze-ahalmen txikia). I+G arloko egungo erronketako bat trinkotasuna nabarmen handitzea da, inbertsio-kostua handitu gabe.
Helburu horrekin, komunitate zientifikoak fase-aldaketako prozesuak (bero latentearen bidezko biltegiratzea) edo erreakzio termokimiko itzulgarriak (biltegiratze termokimikoa) ustiatzen dituzten teknologiak garatzen lan egiten du, energia biltegiratzeko oinarrizko printzipio gisa. Hala ere, biltegiratze termokimikoak trinkotasun-potentzial handia badu ere, oraindik garapen-fase hasi berrian dago, biltegiratze-sistema konplexuetara eramaten du eta lotutako kostuak, oraingoz, onartezinak dira.
Aldiz, bero latentearen bidezko biltegiratzeak garapen handiagoa izan du, eta sistema askoz ere sofistikatuagoa ez duen teknologia bat dakar berekin. Hala ere, bilatzen diren trinkotasun-helburuak bete baditzake ere, inbertsio-kostuak oraindik ere bero sentikorraren bidezko biltegiratze-teknologienak baino nabarmen handiagoak dira.
Pentsa daitekeenaren kontra, ez da biltegiratze-materiala izaten, bero-trukagailua baizik, elementu garestitzailea. Izan ere, gehien erabiltzen diren fase-aldaketako materialak kostu txikiko gatz anhidrak dira, urtzean energia termikoa biltegiratzen dutenak eta solidotzearen alderantzizko prozesuan zehar leheneratzen dutenak, eta fusio-entalpia altuak izateagatik bereizten direnak. Hala ere, bere eroankortasun termikoa nahiko baxua da, eta honek, truke azalera handiko bero trukagailuak erabiltzea dakar, deskarga potentziaren baldintzak betetzeko. Izan ere, oro har, bero-trukagailua biltegiratze-sistemaren kostuaren% 60-70 baino gehiago da.
Nola bateratu trinkotasun-beharra kostu txikiko eskakizunekin
CIC energiGUNEk biltegiratze termikoko material berriak garatzen ditu, lehia-kostuetara iristen diren trinkotasun-kotak lortzeko. Material ioniko ez-organikoak dira, eta fase-trantsizioak egoera solido oso energetikoan izaten dituzte. Trantsizio-tenperatura deritzonaren azpitik, materiala kristal-sare oso ordenatu eta trinko bat osatuz antolatzen da. Hala ere, tenperatura horretatik gora, beste fase kristalino bat agertzen da, trinkotasun gutxiagokoa eta noranzko desordena-maila handia duena. Faseen arteko entropia diferentzia handia da eta, ondorioz, faseko trantsizio-entalpia ere bai. Horrek, bero-balio espezifiko handiekin batera, biltegiratze termiko harrigarriro handiko edukiera bolumetrikoa dakar.
Bestalde, materiala beti egoera solidoan egotea, zein fasetan dagoen kontuan hartu gabe, erabakigarria da kostuei dagokienez, biltegiratze-sistema bero-trukagailurik behar ez duen ohe granular finko gisa erabiltzea ahalbidetzen baitu. Gainera, fasez aldatzeko materialaren ezaugarri horrek erraztu egiten du material hori maneiatzea eta garraiatzea, oso moldakorra bihurtzen du biltegiratze-sisteman integratzea, erraz produzitu baitaiteke nahi den tamainan eta forman, eta gatzen ohiko korrosio-arazoak minimizatu edo saihesten ditu.
Material horien propietate argitaragabeen gakoa ezaugarri geometriko eta estrukturaletan dago. XO4 = geometria tetragonala duten anioiez osatuta daude, non x atomoa (elementu ez-metalikoa edo metaloidea) lau oxigeno atomoz osatutako tetraedroaren erdian kokatzen den, lotura kobalentez eta metal alkalino edo alkalinoterreoen multzoen katioiez lotuta. Trantsizio-tenperaturaren azpitik, molekulak kristal-sareak eratuz antolatzen dira (normalean monoklinikoak, trigonalak edo ortorronbikoak), non atomo guztiek posizio finkoak betetzen dituzten. Hala ere, trantsizio-tenperaturaren gainetik, kristal-sareko gelaxka bateratuaren geometria aldatzeaz gain, ioiek nolabaiteko mugikortasuna dute.