Bero sentikorra biltegiratzeko sistemak
Bero sentikorra biltegiratzeko sistemak material baten barne-energiaren aldaketan oinarritzen dira, bere tenperatura aldatuz. Solido edo fluido baten tenperatura handitzeko beroa erabiltzen da. Solido edo fluido hori gehieneko funtzionamendu-tenperaturan biltegiratzen da, deskarga fasean sartu arte.
Transferentzia-fluidoak erabiltzen dira, hala nola airea, olioa eta biltegiratze-materialak, hala nola gatz urtuak, harriak, hormigoia... Hautatzeko, materialaren dentsitatea, bero espezifikoa edo eroankortasuna hartzen dira kontuan, besteak beste.
Tenperatura ertain-baxuetan bero sentikorra biltegiratzeko gehien erabiltzen den likidoetako bat ur bero sanitarioa (etxeko ur bero sanitarioa), berokuntza edo klimatizazioa sortzeko erabil daitekeen ura da, eta tankeak erabiltzen dira biltegiratzeko.
Tenperatura altuko bero sentikorraren biltegiratzea oso zabalduta dago aplikazio industrial eta komertzialetan, eraginkorrak eta sinpleak direlako. Bere heldutasun eta hedapen mailaren adibide onak zentral termosolarrak edo eguzki-kontzentrazioko zentralak dira, non, nagusiki, gatz urtuak dituzten tanke bikoitzeko sistemak erabiltzen diren.
Zentral mota hauek, euren funtzionamendua, eguzki erradiazioaren kontzentrazioan oinarritzen dute, kontzentrazio sistema bezala jarduten duten ispilu batzuen bidez, eta zilindro paraboliko motakoak, dorre zentralekoak, Fresnel linear edo disko parabolikokoak izan daitezke. Bero-transferentziako fluido batek (HTF) xurgatuko du bero hori eta kontzentratutako erradiazioa biltegiratze-sistema bateraino garraiatuko du, ondoren bero hori elektrizitate bihurtzeko beharrezkoa izanez gero.
Eraginkortasuna frogatuta duten arren, eguzki-kontzentrazioko zentralek kostuak murrizteko erronkari aurre egin behar diote. Zentzu horretan, Zentralak egungo tenperatura maximoak (565 ºC) baino tenperatura altuagoetan jardutearen aldeko apustua egiten ari dira, horrek beroa elektrizitate bihurtzeko prozesuan eraginkortasuna hobetzea ahalbidetuko lukeelako.
Horretarako, gainera, errentagarriak diren tenperatura handiko materialak ikertzen ari dira, hala nola belaunaldi berriko biltegiratze-sistemak, hala nola gatz hirutarrak, CO2 superkritikoa edo airea bero-transferentziako fluido gisa.
Bero latentea biltegiratzeko sistemak
Energia termikoaren bigarren biltegiratze mota gisa, bero latentearen biltegiratzea identifika dezakegu. Kasu honetan, beroa biltegiratze-materiala fasez aldatzeko erabiltzen da: solidotzea, lurruntzea, kondentsazioa edo sublimazioa.
Biltegiratze mota honetan erabiltzen diren materialak, fase aldaketarako materialak edo PCM deritzenak dira, eta, ura bezain ohikoak diren batzuk dauden arren (antzinatik hotzean biltegiratzeko izotz bezala erabiltzen dena), merkatura iritsi diren material edo aplikazio oso gutxi daude.
Izan ere, bero latentearen biltegiratzeak bero sentikorraren biltegiratzeak baino energia-dentsitate handiagoa badu ere, biltegiratze mota horrek zenbait muga ditu faseen bereizketari, korrosioari, epe luzerako egonkortasunari, eroankortasun termiko baxuari edo PCMen kostu handiari dagokienez.
Biltegiratze termokimikoko sistemak
Beste bi bero-biltegiratze motak ez bezala, erreakzio kimikoen bidezko biltegiratzea biltegiratze-materialaren barne-aldaketan oinarritzen da. Biltegiratze termokimikoan, erreakzio kimiko itzulgarri batetik sortutako beroa xurgatzen da, eta erreakzio endotermikoa sortzen da energia termikoaren deskargarekin eta exotermikoa xurgatzen duenean.
Biltegiratze termokimikoko sistemek abantaila ugari dituzte beste biltegiratze termikoen aldean: energia-dentsitate handiagoa (biltegiratze termiko sentikorra baino 10 aldiz handiagoa), giro-tenperaturan biltegiratzeko aukera, epe luzerako biltegiratzea, garraiatzeko erraztasuna.
Hala ere, biltegiratze mota hori aurretiazko garapen-fasean dago oraindik, konfigurazio konplexuagatik, kostuagatik eta beroa transferitzeko ahalmen urriagatik. Izan ere, gaur egun, ikertzaileen ahaleginak material eta sistemak identifikatzen ari dira, itzulgarritasuna eta karga- eta deskarga-ziklo ugarietan zehar energia-gaitasunaren galerarik eza bermatzeko.
Gaur egun, proiektu pilotuak baino ez daude (horietako batzuek etorkizun handiko emaitzak dituzte) laborategian edo industria aurreko fase batean. Horrek erakusten du teknologia hori oraindik TRL (Technology Readiness Level) oso baxuan dagoela, eta, beraz, pentsa dezakegu urte dezente igaroko direla industrian aplikatutako biltegiratze termokimikoa ikusi baino lehen.